Επαναστάτες made in Zurich

Η υπόθεση Βούτση εξελίσσεται με πιο ενδιαφέροντα τρόπο από ότι θα περίμενε κανείς. Πέρα από την περίεργη σιωπή των ΜΜΕ, έρχεται προς βοήθεια και η ιδεολογική κάλυψη. Μισθοφόρος στο να φέρει πέρας την εργασία ανέλαβε ο κύριος Καρκαγιάννης, ο οποίος με άρθρο του στην Καθημερινή ούτε λίγο ούτε πολύ δικαιολόγησε την ληστεία γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα του, σε τελική ανάλυση και οι τράπεζες κλέβουν. Φταίει και η αυταρέσκεια τους και η προκλητικότητα του ύψους των κερδών τους. Να με συμπαθάτε αλλά το γεγονός ότι δεν γεννήθηκα σε penthouse στο Eastern Central Park της Νέας Υόρκης ή στο Dolder της Ζυρίχης, άρα εν γένει κοινωνικά ριγμένος, αφού τα penthouses είναι προιοντα ληστείας των φονιάδων Αμερικάνων ή των τραπεζιτών των Ναζί Ελβετών, δικαιούμαι σαν τον Βούτση να ζωστώ με δυο τρεις χειροβομβίδες και να αρχίζω να ληστεύω.

Με την ίδια λογική ένας κάτοικος Νταρφούρ ή της Μογγολίας, βλέποντας τον απίστευτο πλούτο μιας μικροαστικής οικογένειας κατοικούσα εν Ζεφυρίω, διότι βεβαίως βεβαίως το air condition ή το Toyota Corolla φαίνονται σε αυτόν τον δυστυχή του Νταρφούρ ή της Μογγολίας προκλητικός πλούτος, δικαιούται να πάρει τα χασαπομάχαιρα και να διεκδικήσει το μερίδιο του από τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Βέβαια αν κάπου στο παιχνίδι του εγώ ριγμένος, εσύ ριγμένος να και ο ευνοημένος, σκάσει και μια χειροβομβίδα σαν αυτή του Βούτση, τότε οι κάθε είδους Καρκαγιάνηδες θα αρχίσουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Σαν αυτά που χύθηκαν αλλά που και για να είμαστε ειλικρινείς δεν χύθηκαν για το θύμα Αξαρλιάν της 17Ν. Βλέπετε η 17Ν για κάποιους ριγμένους δούλευε και απαλλοτρίωνε, δεν ήτο και ο Χριστόδουλος Ξήρος μη προνομιούχος;

Όσο κατεβάζουμε τον παρονομαστή για να δικαιώσουμε τον Βούτση, περνούμε σε περίεργες ατραπούς ισότητας, όπου εν ονοματί της δικαιώνουμε τον τεμπέλη στην καλύτερη και στην χειρότερη τον εγκληματία. Διότι και να δεχτώ τα αγνά αισθήματα κάποιου που κουβαλάει χειροβομβίδες, δεν μπορώ να μην πω ότι ο Βούτσης επρόκειτο περί επαγγελματία τεμπέλη. Παιδάκι το οποίο αντί να δουλεύει, να σπουδάζει, να κάνει κάτι βρε αδερφέ έκανε την επανάσταση του, σιτιζόμενος με την βουλευτική αποζημίωση του πατερούλη του, τον οποίο σιτίζουμε εμείς οι φορολογούμενοι. Γιατί επανάσταση εκ του ασφαλούς με το να έχω πιάτο ζεστό στο σπίτι, (και τι πιάτο μπορούν να αγοράσουν μερικές χιλιάδες ευρώ βουλευτικής αποζημίωσης! Σφυρίδες και χαβιάρια), πολιτική κάλυψη κλπ κλπ, ξέρω και εγώ να κάνω. Αυτά που δεν σου εξασφαλίζει η μπουκιά της μαμάς είναι η υπευθυνότητα και η επιτυχία στην κοινωνία. Μικροπράγματα θα μου πεις, μικροαστικά! Διότι τι να σημαίνει επιτυχία στην κοινωνία για τον Βούτση, όταν ο ίδιος βλέπει το εαυτό του ως ένα νέο Τσε Γκε Βάρα στη ζούγκλα του τριγώνου Εξάρχεια - Κολωνάκι - Σπίτι της μαμάς για να πάω να φάω; Επανάσταση κατά της κοινώνιας έκανε ο Βούτσης, ζώντας βέβαια με τα λεφτά που δίνει η κοινωνία στο μπαμπά για να την κάνει καλύτερη, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Ε εντάξει ζούσε και με τα απαλλοτριωμένα, κόπος είναι και η απαλλοτρίωση. Να μην αμειφθεί;

Βέβαια ο κύριος Καρκαγιάννης δεν πιστεύει τίποτα από όσα έγραψε, απλά πουλάει ιδεολογική κάλυψη στην παρέα του, όπως τόλμησε να κάνει με τους απατεώνες της Παντείου. Το κρίμα δεν είναι ο κύριος Καρκαγιάννης, τον ξέρουμε πλέον και δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά, το κρίμα είναι η κατάπτωση μιας ιστορικής εφημερίδας που μετατράπηκε σε άντρο των κάθε λογής απίστευτων. Η ντόπα που πουλάει η πένα του κυρίου Καρκαγιάννη δεν πιάνει στην κοινωνία, στους νέους των 700 ευρώ, στους βιοπαλαιστές που προσπαθούν να ξεχρεώσουν την τράπεζα που ήθελε να απαλλοτριώσει ο Βούτσης. Ξέρουν οι βιοπαλαιστές πως μόνο με την αξιοπρέπεια τους, τον ιδρώτα τους και την σκληρή τους εργασία μπορούν να βγαίνουν υπερήφανοι στο δρόμο και να λένε για το παιδί τους.