Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

It's not enough to succeed. Others must fail.

Στὶς 9 Ἰουνίου εἴχαμε μελετήσει (καὶ θαυμάσει) τὸ ἀξιέπαινο πνεῦμα ὁμονοίας καὶ συνεργασίας τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ Σύριζα_στὸν_Ξύριζα τὸ ὁποῖον ὡδήγησε, λίγο καιρὸ μετά, κάποια στελέχη νὰ ἀποχωρήσουν, δημιουργώντας τὴν Δημοκρατικὴ Ἀριστερά - γιατί ἄραγες αὐτὸς ὁ ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς στὸ «Ἀριστερά»;

Σήμερις, αὐτὲς τὶς ἡμέρες, τὸ μπάχαλο στὸ συμπαθὲς κόμμα, κίνημα, συνισταμένη, ἀντριεύει σὰν τὴν ἀέρια ὄχληση στὸ παχὺ ἔντερο κατόπιν διαπίστωσης ὅτι εἴμεθα μόνοι στὸ δωμάτιο. Στὰ 3 (ὁλογράφως : τρία) κομμάτια ἡ Συριζὰ γράφει τὸ Βῆμα, ἐνῷ ὁ κύριος Ἀλαβάνος κάνει πρόβα καινούριου κόμματος.

Κι ἂν ὅλα τοῦτα προκαλοῦν μελαγχολία στὸ ἀγνό, ἄδολο, ἀνιδιοτελὲς μέλος τοῦ κόμματος/κινήματος/συνισταμένης τοῦ Τσίριζα, καλὸν εἶναι νὰ τὸ ξανασκεφτῇ πάλι! Μὴν χαλιέσαι ἐθνοφοβικὲ ψηφοφόρε τοῦ Σύριζα! Δές την ἀλλιῶς! Σκέψου τί τρελλὴ δυναμικὴ διαθέτει τὸ κόμμα/κίνημα/συνισταμένη σου ὥστε νὰ μπορῇ νὰ τίκτῃ τόσα πολλὰ τεύχη ἀγωνιστικότητας καὶ ῥιζοσπαστισμοῦ! Ὠχριᾷ καὶ ἡ Λέρνη τῆς Ὕδρας!