Περιμένοντας τον Τσάβες... [Μέρος 2ο]

Το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετωπίζουμε ακόμα εντονότερα ένα συγκεκριμένο συμβάν: Στην προσπάθεια τους να πουν κάτι για να πουν, οι γνωστοί-άγνωστοι σχολιαστές περιπέπτουν σε όλο και αστειότερα σχόλια, σε μια ολοένα και πιο εξόθφαλμη κατασκευασμένη αντίδραση.Ένας παροξυσμός επικοινωνιακής παράνοιας, που εμάς προσωπικά μας διασκεδάζει πολύ και μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε την προσπαθειά μας ακόμα εντονότερα. Είναι το αλατοπίπερο του ιστοχώρου μας, πως να το κάνουμε!

Όμως πέρα από την πλάκα, υπάρχουν σοβαρά θέματα πίσω από την ανάγκη δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ WATCH, και ένα από αυτά είναι η κοροιδία γύρω από θέματα ιδεολογικής ταυτότητας.Διότι όπως το έχουμε γράψει και στο παρελθόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα επαγγέλεται, ΔΕΝ είναι μαρξιστικό κόμμα. Και ένα ακόμα στοιχείο που στοιχειοθετεί αυτήν την κατηγορία, δεν είναι άλλη και από τη συσχέτιση με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες.

Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις. Ο Ούγκο Τσάβες μιλά πίσω από τη φωτογραφία του Σιμόν Μπολιβάρ, του ήρωα του αγώνα του λαού της Βενεζουέλας για εθνική ανεξαρτησία.Μπορείτε να φανταστείτε τους κυρίους Αλαβάνο και Τσίπρα να μιλούν στο επόμενο συνέδριο του ΣΥΝ πίσω από την ελαιογραφία του ...Κολοκοτρώνη;

Προφανώς το θέμα δεν εξαντλείται μόνο σε μια φωτογραφία.Όμως είναι καλύτερο να αφήσουμε άλλους, πιο κατάλληλους, να μιλήσουν για εμάς για την ιδεολογική ταυτότητα του προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες.Ανάμεσα στα πάμπολλα άθρα που υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο, διαλέχθηκε ένα άρθρο του Modesto Emilio Guerrero, του γνωστού - για όσους "μαρξιστές" ανοίγουν και κανά βιβλίο, αντί να πετούν μπαρούφες επί πληρωμής στους διαφόρους ιστοχώρους! - βενεζουελάνου μαρξιστή δημοσιογράφου και συγγραφέα, ο οποίος έχει γράψει την βιογραφία του Ούγκο Τσάβες (Quién inventó a Chávez? Estudio biográfico), η οποία και έχει πουλήσει μέχρι στιγμής πάνω από 5 εκατομύρια αντίτυπα.Επομένως είναι πολύ πιο αρμόδιος να μιλήσει από εμάς.

Έτσι διαβάζουμε, μεταφρασμένο στα αγγλικά, από το σκωτσέζικο μαρξιστικό περιοδικό Frontline το άρθρο του Guerrero με τίτλο Venezuela: From coup to insurrection: "Chavism" at a crossroads, όπου ανάμεσα στα άλλα πάρα πολύ ενδιαφέροντα που γράφει, αναφέρει μεταξύ άλλων:

"...Chávez broke away from this servile pattern of behaviour, for the first time in almost one hundred years. This is why he surprises and upsets not only the local but also the international capitalist class. That is also the reason why there is so much opposition to him both, inside and outside Venezuela. His consolidation as popular "caudillo" can be explained by the collapse of the parties and institutions of the Venezuelan ruling class. He emerged by default as a result of a process that brought about the chronic crisis and the emptying of the two main capitalist parties, Acción Democrática (Democratic Action - social democrats) and COPEI (social Christians).

The other factor in understanding his emergence and that of his movement is the role played by the Venezuelan left. After having created four parties with mass influence and eight with dozens of thousands of members amongst the advanced students and workers, the Venezuelan left ended in tatters. Part of it devoted itself to the advancement of Chávez's nationalist movement and ended up as members of his administration, inside the Venezuelan state. Others fought against him from the right. A very small group of several hundreds managed to resist the nationalist "hurricane"..."*

Οπότε όποιος θέλει να έρθει να αμφισβητήσει την εθνικιστική ιδεολογία του προέδρου Τσάβες, ας έρθει να το κάνει, αφού μας φέρει και κάποια στοιχεία που θα υποδηλώνουν το αντίθετο. Και προπάντων ας μας εξηγήσει πως γίνεται έναν δήθεν μαρξιστικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, να έχει σχέσεις με ένα τέτοιο πολιτικό άνδρα.Προφανώς ούτε μαρξιστές είναι, ούτε και άλλος εθνικισμός εκτός από τον ελληνικό τους ενοχλεί.

Μπορούμε να έχουμε μια σοβαρή, μαρξιστικά τεκμηριωμένη, επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που να μας δίνει την άποψη αυτής της πολιτικής παράταξης για την ιδεολογία και πολιτική πρακτική του Ούγκο Τσάβες ή θα αρκεστούμε ξανά στα χανανίσματα του Αλέξη Τσίπρα μπροστά στις κάμερες;

* Οι υπογραμμίσεις έχουν γίνει από το ιστολόγιο μας.

Σύνδεσμος

la Revolución Bolivariana, un matrimonio complicado

EDIT

Ο/Η κώστας είπε...

Ε καλά, η αριστερά στη Λατινική Αμερική, εξ'αιτίας των αιώνων αποκιοκρατίας και εκμετάλλευσης, αλλά και την επιβολή δικτατορικών καθεστώτων τις τελευταίες δεκαετίες με τη συνδρομή του ξένου παράγωντα (της CIA) έχει εντονότατα πατριωτικά-εθνικιστικά στοιχεία!! Ακόμα και ο Μέγιστος ΤΣΕ ήταν υποστηρικτής/θαυμαστής του εθνικοαπέλευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και έκλεινε τις επιστολές του με το σύνθημα... PATRIΑ O MUERTE=ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!!! Τι σχέση μπορούν να έχουν οι παραπάνω με τον εθνομηδενισμό και τον ανθελληνισμό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...

13 Ιούνιος 2008 10:07 πμ

Το σημαντικό στοιχείο που δε πρέπει να διαφεύγει στην προσοχή οποιουδήποτε θέλει να μελετήσει την πολιτική κατάσταση στην Λατινική Αμερική, είναι πως η αναφορά σε "σοσιαλισμό" δε σημαίνει και αυτονοήτως σε μαρξισμό, όπως στην Ελλάδα.Ο Τσάβες αναφέρεται πολύ συχνά σαν "δημοκρατικός σοσιαλιστής", αλλά ο ορισμός της λέξης έχει γίνει τόσο ομιχλώδης,λόγω του ότι ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστικός σαν όρος είναι λογικό να προσπαθούν ανθρώποι με εντελώς διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις να προσπαθούν να τον οικειοποιηθούν.Στην Λατινική Αμερική υπάρχει ακόμα ιδιαίτερα έντονη η πολιτική παράδοση των κορπορατίστας, οι οποίοι πάντοτε απευθύνονταν στα λαικά στρώματα, ποτέ δεν έδειξαν απέχθεια προς οτιδήποτε εθνικό και ουδέποτε είχαν σχέση με την μαρξιστική ιδεολογία.Παράλληλα διατηρούσαν στενή σχέση με την καθολική εκκλησία.Πολλοί σημερινοί Λατινοαμερικάνοι σοσιαλιστές είτε προέρχονται ιδεολογικά από τους κορπορατίστας, είτε αποτελούν ένα συγκερασμό αυτών και μαρξιστικών ιδεών.Επομένως στη σημερινή πολιτική κατάσταση της Λατινικής Αμερικής, η συνάντηση της μαρξιστικής και της κορπορατίστας ιδεολογικής πολιτικής παράδοσης δεν είναι πλέον κάτι το ασυνήθες.Έτσι για παράδειγμα, ο Ντανιέλ Ορτέγκα αν και μαρξιστής ονομάζει το κόμμα του Frente Sandinista de Liberación Nacional or FSLN, δλδ Μέτωπο Σαντινίστα της εθνικης απελευθέρωσης, ενώ ο νέος πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορρέα, μπορεί μεν να δηλώνει σοσιαλιστής αλλά ο ίδιος είναι ένας αμερικανο-αναθρεμμένος οικονολομόγος και συνάμα συνεπής πιστός της καθολικής εκκλησίας και ονομάζει το κόμμα του Patria Altiva y Soberana!Σε κάθε περίπτωση, αυτό το παραμύθι περί της "αυτονοήτης" απέχθειας της Αριστεράς σε κάθε τι εθνικό, είναι κάτι που υφίσταται πρωτίστως στην Ελλάδα.Και όπως και να έχει, το κάθε σοσιαλιστικό κίνημα στη Λατινική Αμερική έχει ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό στίγμα, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ που ανασύρει κατά περίσταση ιδεολογικές προσεγγίσεις από το μαρξιστικό (και όχι μόνο) συρτάρι ανάλογα με το τι εξυπηρετεί τις "επικοινωνιακές" του επιδιώξεις, κι αυτό μετά το ονομάζει ...πολυσυλλεκτικότητα.