Επίσκεψη Αλέξη Τσίπρα στη Eurobank

Αντιπροσωπία του Συνασπισμού αποτελούμενη απο τον Αλέξη Τσίπρα μέλος της ΠΓ και τους Ζώη Πεπέ και Φωτεινή Κούβελα, μέλη της ΚΠΕ, επισκέφτηκαν σήμερα τα κεντρικά γραφεία της Eurobank και συνομίλησαν με τους εργαζομένους.

Στη σύντομη ομιλία του σε περίπου 400 εργαζόμενους, ο Αλέξης Τσίπρας μεταξύ άλλων τόνισε :

«Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ο Μαρξ μίλησε για το προλεταριάτο των εργατών στις βιομηχανίες, που δεν είχαν να χάσουν τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες τους.

Στις μέρες μας ένα άλλο προλεταριάτο όχι στις βιομηχανίες αλλά στον ιδιωτικό τομέα των υπηρεσιών, επιβιώνει μέσα σε συνθήκες νέου εργασιακού μεσαίωνα, κάτω από το φόβο να χάσει την εργασία του.

Τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες, είτε από δάνεια με υψηλά επιτόκια είτε σε πιστωτικές κάρτες, οι τραπεζικοί όμιλοι εμφανίζουν πρωτοφανή αύξηση της κερδοφορίας τους.

Τα τεράστια κέρδη των Τραπεζών έχουν πηγή και την χωρίς όρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Οι βασικές αποδοχές των τραπεζοϋπαλλήλων σήμερα ξεκινούν με 800 ευρώ για πτυχιούχους ΑΕΙ, που ελπίζουν σε διπλασιασμό τους μετά από 35 χρόνια εργασίας.

Περίπου 4.000 εργαζόμενοι στις Τράπεζες, αν και στελεχώνουν μόνιμες θέσεις εργασίας, έχουν προσληφθεί από εταιρίες και ενοικιάζονται λαμβάνοντας αμοιβές 600 ευρώ για πλήρη απασχόληση και 380 ευρώ για μερική απασχόληση. Εργάζονται σε καθεστώς εντατικοποίησης, με μόνιμη απειλή τη μη ανανέωση της συνήθως εξάμηνης σύμβασής τους.

Πάνω από 2.000 απασχολούνται με τα προγράμματα stage και ως υπόχρεοι πρακτικής εξάσκησης για την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Οι πρώτοι εργάζονται ανασφάλιστοι με 480 ευρώ για πλήρη απασχόληση και συνολικά χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση από τις τράπεζες, αφού χρηματοδοτούνται από αντίστοιχα προγράμματα στήριξης της απασχόλησης.

Σε περίπου 7.000 θέσεις εργασίας μεταφράζονται μόνο οι πάνω από 50.000 απλήρωτες υπερωρίες, που γίνονται καθημερινά από τους εργαζόμενους στις τράπεζες.

Το χειρότερο όμως που έχει επέλθει στις εργασιακές σχέσεις και διαμορφώνει μια ολόκληρη κοινωνική συμπεριφορά, κυρίως στους νέους εργαζόμενους, είναι η απαίτηση να μετριέται η εργασία με καθορισμένους ατομικούς στόχους προώθησης τραπεζικών προϊόντων, που θέτουν οι μάνατζερ (με το αζημίωτο), με κάποια οικονομικά ανταλλάγματα ως κίνητρο, συνήθως μικρά και φυσικά όχι για όλους, και συνοδευόμενα με πολλές απειλές και αρνητικές επιπτώσεις στην εργασιακή τους εξέλιξη.

Οι πρόσθετες ασφαλιστικές παροχές συρρικνώνονται σταδιακά για τους παλιότερους και έχουν πλέον μηδενισθεί για τους προσληφθέντες μετά το 1992.

Η μεταβίβαση από τις τράπεζες στο ΙΚΑ των ασφαλιστικών υποχρεώσεων που έχουν παραμείνει για τους παλαιότερους, έγινε με νομοθετική ρύθμιση, που χάρισε με πρόχειρο υπολογισμό περίπου 4 δις ευρώ στις τράπεζες, σε βάρος του ΙΚΑ και της κοινωνικής ασφάλισης.

Με αυτή τη πραγματικότητα δε μπορούμε να συμβιβαστούμε. Αυτή τη πραγματικότητα μπορούμε μόνο να την ανατρέψουμε. Δε ζητάμε κάτι παράλογο. Παραλογισμός είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που μας έμαθαν ότι είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Ο δικός μας ρεαλισμός είναι να διεκδικήσουμε να ζούμε από τη δουλεια μας με αξιοπρέπεια. Και αυτή την επιλογή θα τη διεκδικήσουμε οικοδομώντας μια νέα κοινωνική ενότητα, ώστε να μπορούν να εκπροσωπηθούν τα αιτήματα των «εκτός πλαισίου» εργαζομένων.»

To Γραφείο Τύπου

Μια και μοναδική ερώτηση:

Νομίζετε ότι μπορεί κάποιος να μιλάει τη δουλειά όταν ο ίδιος δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του; (Εκτός κι αν η κατάληψη θεωρείται εργασία και μάλιστα βαριά κι ανθιυγιεινή...) Και πως αποχτά το δικαίωμα να μιλά για το ασφαλιστικό όταν δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο; Υπάρχει κανείς που να πιστεύει το βρέφος;