Δέκα (γεμάτα καὶ κλεισμένα) χρόνια ἀπὸ τὸ ἔσχατο πόστ στὸ βλὸγ τουτουνό! Σὲ αὐτὰ τὰ δέκα χρόνια συνέβησαν πολλὰ πολλά, ἀλλὰ δὲν πόστ, δέν! Σὰν χεσμεντὲν κοχλιοί, ὑετοῦ περατωθέντος ἐπανακάμπτουμε [ὁ πληθυντικὸς πολὺ πλεονάζων, οἱ λοιποὶ συντελεσταὶ (ἔχω τὴν ἐντύπωση) ἔχουν ῥεφορμιστεῖ, κωλυόμενοι εἰς τὸ σκατόκομμα τῆς ΝΔ] τώρα ποὺ ὁ Σύριζας, ἐκπνέει ἐπιθανάτιο ῥόγχο.
Τί θὰ ἀπογίνουμε ὅμως, μὲ
χωρὶς δεύτερο πόλο στὰ πολιτικά μας, μὲ ἄνευ ἀντιπολίτευσις; Κυβέρνηση μόνη; Δὲ
μπάει!
Καὶ εἶναι δῆλα δη τόσο
δύσκολο νὰ σιάξουν καινούργιο πολιτικὸ φορεὺς οἱ σένιοι τοῦ σύριζα μὲ τοὺς ἴσιους
τοῦ πασὸκ ὥστε νὰ ἀποκτήσουμε ἀντιπολίτευση; Ἔστω πασόκιον τοιαύτην…
Κοῖτα ῥὲ ποὺ βγάζω ἀγάπες
γιὰ τὴν συριζά! Δὲν γαμιέ! Δέκα χρόνια εἶναι αὐτά!
